Rahatsızlık Duygusuyla Rahat Olmak
Ne zaman bir eğitime başlasam katılımcılarıma "burayı hata yaparak öğrenme özgürlüğünüz için tasarladık. Yani rahatsız olmak için rahatlayın lütfen." diyorum. İnsanların hata yapmadan yeni şeyler öğrenemeyeceğine inandığım için bunu yapıyorum.
Peki ya sınıftan çıktıktan sonra? Katılımcılar iş ortamında da rahatsız olma konusunda rahat mı?
Mindset adlı kitabıyla “Growth Mindset” kavramını hayatımıza sokan Carol Dweck harika bir tespit yapmış. Diyor ki “önceden 2 tip insan olduğunu düşünüyordum. Başarısızlıkla mücadele edip üstesinden gelmeye çalışanlar ve onunla yaşamaya çalışanlar...”
Sonra “3.tip bir insan olduğunu keşfettim” diyor. “Başarısız olmayı isteyenler. Başardıkları biter bitmez yeni başarısızlık alanlarına kendilerini zorlayanlar.”
Yani rahatsız olma konusunda rahat olanlar.
Ne zaman bir insan kaynakları yöneticisinden "insanların kendilerini geliştirmek için hevesli olmasını istiyoruz" sözünü duysam aklıma hemen bu konu geliyor. Acaba bu insanlar hangi gruba dahil? Acaba onları konfor alanının dışına çıkamaya teşvik eden şeyler var mı? Kültür bunu ne kadar destekliyor? Vs…
Telefonlarımız ve bilgisayarlarımız rahatsızlık duygusuyla rahat örneğin. İşletim sistemleri güncellendiğinde modern yazılımları çalıştırmak için hazır hale geliyorlar. Peki ya biz?
Tüm yeniliklerin üstesinden eski işletim sistemimizle gelmeye çalışıp sonrada hata veriyoruz. Zihin Yapımızın (işletim sistemimizin) eski olduğu aklımıza pek gelmiyor.
Eğitim ortamı bunu anlamak için harika bir fırsat. Ama mesajım “gelişim zihniyetinde çalışanlar istiyorsanız sürekli eğitim yatırımı yapın” demiyorum.
Aksine eğitimlerde sağladığımız hatalardan öğrenme ortamının işyerinde nasıl yapılacağına gerektiği kadar kafa yormadığımızı düşünüyorum.
Growth Mindset (Gelişim Zihniyeti) konusunda belki de çoğumuzun fark edemediği zorluk budur
Güven Dereli
Comments